Dubbelleven

Het leven van verschillende levens, dat is noudubbelleven. En wanneer die levens niets met elkaar te maken hebben, dan leidt je echt een dubbelleven. Maar wanneer leidt je nu zo’n dubbel leven? Is het erg om een dubbelleven te leiden en, als dat zo is, wat kun je er dan aan doen? Daar willen we vanavond over na gaan denken.

Allereerst wil ik graag een voorbeeld geven van zo’n dubbelleven, om een beetjeeen beeld te krijgen…

Betrapt
Het is een warme zomeravond als Bas naar de kerk fietst. Hij kijkt altijd goed om zich heen voordat hij de straat naar de kerk ingaat. Want op het pleintje voor de kerk zijn veel terrasjes te vinden. Terrasjes die vanavond goed vol zitten, en misschien zijn z’n vrienden hier ook wel te vinden. Ze hadden hem nog gevraagd of hij ook naar de stad wilde komen, maar hij had gezegd dat hij nog huiswerk had. Het was een smoesje, maar vertellen dat hij naar de kerk ging kon hij niet. Hij was bang dat ze hem zouden uitlachen. Dat ze hem niet zouden begrijpen.
Na afloop van de kerkdienst loopt hij rustig naar zijn fiets. Dan hoort hij iemand die z’n naam roept. Automatisch draait hij z’n hoofd om en ziet z’n vrienden zwaaien vanaf het terras. “Waar ben jij geweest?”, vragen ze.

Dit is nu een heel duidelijk voorbeeld van twee levens leiden, en je ziet hier ook gelijk waarom het niet makkelijk is om twee levens te leiden. Je moet constant op je hoede zijn om wel de juiste persoon in het juiste leven te zijn. Zodat anderen je niet betrappen op je andere leven…
Maar het kan ook zijn dat je juist anders bent. Dat je niet door hebt dat je meer levens leidt. Je ziet het probleem niet zo. Je leidt wel meer levens, maar is dat niet gewoon logisch? Je geloofsleven hoort bij je privéleven, dat hoef je niet met de mensen op je werk of school te delen. Zij hebben er toch niets mee te maken?

Toch moeten we één leven leiden en daar is een belangrijke reden voor. En om die reden kunnen we niet heen, die reden is God. God wil dat wij één leven leiden, dus geen twee of drie… Want alleen door één leven te leiden, kun je leven tot eer van God.
Dit wil ik graag duidelijk maken door middel van een aantal bijbelteksten.

De eerste staat in 1 Kor. 10:31:
Werkelijk alles wat je doet, moet tot eer van God zijn.

Dat betekent dus heel wat… Alles wat je doet moet tot Gods eer zijn. Dus geloven doe je niet alleen in de kerk, maar ook op school, op je werk, op de voetbalclub, in de snackbar enz… En waarom? Omdat God ons heeft geschapen met een bepaald doel, namelijk leven tot eer van Hem. Willen we ons hieraan houden, dan kunnen we geen dubbelleven leiden.

Maar dit is niet bepaald makkelijk. Wanneer ik naar mezelf kijk, zie ik niet bepaald één leven. Ja, op jv ben ik met m’n geloof bezig, en op zondag in de kerk. Maar wanneer ik naar school ga, dan lijkt het net alsof het er allemaal niet meer toe doet. Wanneer er geen mede-christenen om me heen zijn is christen-zijn opeens een stuk moeilijker.
En toch wil God dat we één leven leiden… Maar hoe doe je dan nou, leven tot eer van Hem? Dit wordt in de kerk wel vaak gezegd, maar het blijft allemaal een beetje abstract. Je kunt er zo weinig mee.

Ik heb er over nagedacht, maar kon het zelf ook niet echt duidelijk maken. Tot ik naar de cd van de band Audio Adrenaline luisterde. Daar staat een liedje op wat “This Day” heet. En daar zingen ze het volgende:

Als ik ’s ochtends wakker word, wil ik tot U komen in gebed.
Voordat mijn voeten de grond kunnen raken wil ik deze dag aan U geven.

Daar gaat het nu om, dat je tegen God kunt zeggen “deze dag is speciaal voor U”. Wanneer je dit in alle eerlijkheid kunt zeggen, dan leid je echt één leven. Dan leef je tot eer van God. Ik geef toe, dat is niet bepaald makkelijk. En er zullen geen dagen zijn die zo mooi zijn dat je ze zo aan God kunt geven. Hij verdient wel mooiere dagen, denk ik. Als ik kijk naar mijn dag vandaag… Ik sta op, vergeet te bidden dat ik deze dag aan Hem wil geven. Dan kom ik daar pas in de bus achter en doe het alsnog. Dan ga ik naar school, en vertel wat ik het weekend heb gedaan. Ik vertel wel over m’n zaterdag, maar over m’n zondagse kerkgang praat ik niet. Alsof dat niet belangrijk genoeg is… En zo gaat de dag door, de ene keer gaat het beter dan de andere. Ik praat met een klasgenoot over het feit dat ik vanavond de inleiding heb op jv. Ik probeer hem uit te leggen wat jv is.
De dag gaat door, en nu zit ik weer hier. Maar wanneer ik vanavond na gaan denken weet ik nu al dat ik ervan baal dat ik deze dag aan God heb gegeven. Want het was niet zo’n mooie dag, het was weer een dag vol dubbelleven.

Toch wil ik er niet al te negatief over doen. God is blij wanneer jij je dag aan Hem geeft. Hoe die dag ook is. Dat moet je niet vergeten. Natuurlijk doet het Hem pijn wanneer jij Hem niet alle eer geeft, wanneer jij fouten maakt. Maar Hij weet ook dat wij niet volmaakt zijn, dat we fouten maken. Hij verwacht geen superdag van ons, zonder fouten. Hij wil gewoon dat we ons beste beentje voorzetten. Dat we er het beste van maken, en dat we dus wel elke dag weer bij Hem komen om de dag aan Hem te geven.

En het is trouwens ook niet de bedoeling dat alles wat je doet, ook echt met je geloof te maken heeft. Zodat jij je elke keer moet afvragen als je naar snackbar gaat, of het wel geestelijk genoeg is. Als christen mag je ook genieten, zolang je de eer van God maar in de gaten blijft houden.

Een andere bijbeltekst, 1 Kor. 10:33b:
“wie als christen dubbel leeft, kwetst God en staat het behoud van een ander in de weg.”

Dit is eigenlijk best logisch… Want hoe kun je nu anderen over God vertellen als je niet een zegt dat je in diezelfde God gelooft? Sterker nog, je staat dan het behoud van die ander in de weg! Ook is het zo dat je niet geloofwaardig overkomt wanneer jij niet altijd dezelfde persoon bent. In deze tijd willen mensen duidelijkheid, ze willen weten wie je bent. En wanneer wij dan de ene keer heel vroom doen, en de andere keer het woord God alleen vloek gebruiken. Dan is dat juist het omgekeerde van evangeliseren. Als christen ben je dan niet geloofwaardig voor die ander.
Een bekend voorbeeld van dubbelleven in de bijbel is het verhaal van de verloochening door Petrus. Hij zei tot drie maal toe dat Hij Jezus niet kende, en het was zijn beste vriend! Er staat in de bijbel duidelijk dat Jezus Petrus aankeek toen de haan begon te kraaien. Jezus had het gehoord en was, heel logisch natuurlijk, diep gekwetst. En zo voelt Jezus zich ook als jij een dubbelleven leidt, waarin je niet altijd eerlijk bent over jouw geloof. Wanneer je hem dus in wezen verloochend voor je vrienden, omdat je je schaamt, bang bent voor reacties… of… vul zelf maar in.

Nog een bijbeltekst (1 kron. 28:9):
Eén leven leven, is gewoon een kwestie van God je hele hart willen geven.

We moeten God dus dienen met een volkomen hart dat helemaal gaaf is. Het is één en het is helemaal voor God. Het is dus niet alleen een kwestie van doen, het is een kwestie van zijn. Het gaat er niet om wat je doet, maar het gaat erom wie je bent.
Het gaat erom dat je slechts één persoon bent, en dat is een christen. Je kunt gewoon jezelf zijn altijd. Dat is juist wat God wil. Het lijkt misschien makkelijker om overal iemand anders te zijn, maar dat is het niet. Wanneer jij één persoon bent, dan hoef je ook geen twee, drie of vier levens te leiden. Dan leef je één leven, namelijk een leven tot eer van God. Pas dan laat je zien waar voor je staat.

Tenslotte wil ik gezamenlijk Efeze 4:12-15 doorlezen. Hierin staat dat één leven niet alleen een opdracht is van God. Het is ook een bemoediging.

“Een volkomen mens, een mens met een volkomen hart, word je niet vanzelf.
Dat word je in Christus, door een levend contact met Hem.

én leven leven, vereist intens leven met Eén.”

Vragen bij de inleiding over dubbelleven

1. Kijk nog eens naar de vragen die je aan het begin van de avond hebtbeantwoord. En bespreek aan de hand van je antwoorden de volgende stellingen:
· Alles wat je doet en bezighoudt heeft met je christen-zijn te maken.
· Mijn geloof is persoonlijk en privé, dat gaat een ander niets aan.

2A. Lees Mat. 26: 74 en 75. over de verloochening van Petrus. Lees ook Mat. 27: 3-5 over Judas. Beide krijgen ze berouw over hun zonden. Maar toch weten we allemaal dat Judas een verader was, en Petrus niet. Hoe kun je dit verklaren?
2B. Wat kun je hiervan leren voor jezelf?

3A. Is het makkelijker om één leven te leiden wanneer je in een christelijk wereldje leeft, dus naar een christelijke school gaat / werkt tussen christenen etc. ?
3B. Vind je leven in een christelijk wereldje een goede manier om een dubbelleven te voorkomen?

4A. Is het makkelijker om één christen-leven te leiden dan een dubbelleven? Waarom?
4B. Als het makkelijker is, waarom leven wij dan niet gewoon één leven?

webmaster@bertflikweert.nl